مقایسه اثربخشی مشاوره گروهی "راه حل محور" و "روایت درمانی" بر سازگاری و خودکارآمدی دانش آموزان پایه اول دبیرستان

هدف: این پژوهش باهدف مقایسه اثربخشی مشاوره گروهی " راه حل محور" و " روایت درمانی" بر سازگاری و خودکارآمدی دانش آموزان پایه اول دبیرستان صورت گرفت. روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعه ی آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و با گروه کنترل بود. جهت اجرای این پژوهش یکی از دبیرستان های شهرستان شهریار انتخاب شد، که پس از اجرای آزمون سازگاری(aiss)، روی کل دانش آموزان، افرادی نمره ی سازگاری آن ها کمتر از میانگین بود، مشخص شدند، سپس به روش تصادفی 45 نفر از آن ها را انتخاب کرده و در سه گروه (دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل) تقسیم شدند، سپس پیش تست خودکارآمدی نیز بین آن ها توزیع شد. پس از انجام مداخلات (8 جلسه 90 دقیقه ای طبق رویکرد راه حل محور و 8 جلسه 90 دقیقه ای طبق رویکرد روایت درمانی) روی گروه های آزمایش، پس آزمون های سازگاری و خودکارآمدی هر سه گروه اجرا شد. سپس با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تقریبیf بنفرنی، شش فرضیه پژوهش مورد آزمون قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که به کارگیری مشاوره گروهی راه حل محور و مشاوره گروهی روایت درمانی بر افزایش میزان سازگاری و خودکارآمدی دانش آموزان پایه اول دبیرستان موثر بوده است(p<0.01). در بررسی مقایسه بین اثربخشی مشاوره گروهی راه حل محور و روایت درمانی بر سازگاری و خودکارآمدی تفاوت معناداری یافت نشد(p>0.05). نتیجه گیری: مشاوره گروهی راه حل محور و روایت درمانی می تواند در افزایش سازگاری و خودکارآمدی دانش آموزان مفید باشد و اجرای چنین جلسات گروهی در محیط های آموزشی و درمانی برای دانش آموزان توصیه می شود.